De kus

Toen mijn partner* en ik elkaar jaren geleden leerden kennen, was ik fysiek en mentaal niet op mijn best. En dat is zacht uitgedrukt. De diagnose luidde destijds burn-out. Hoewel de symptomen op zich voor het overgrote deel klopten, heb ik toch op de achtergrond het idee gehad dat er wat anders speelde. Getuige mijn vlotte herstel van alle leed, na een relatief eenvoudige operatie jaren later, denk ik dat ik het altijd bij het rechte eind heb gehad. Maar dat is weer een ander verhaal.

*Hoe noem je elkaar als je geregistreerd partnerschap hebt? Ik ben duidelijk niet de enige die zich dat afvraagt (en wie zich afvraagt wat ik op zo’n forum te zoeken heb, dat was gewoon waar Google me heen leidde). Eerlijk gezegd gebruik ik de termen vriend/ man/ partner gewoon door elkaar. Net hoe de wind waait.

Troostkus

Hoe dan ook, het mag een wonder heten dat wij überhaupt een stel werden, aangezien een depressieve vrouw met chronische, ernstige pijn en stemmingswisselingen niet bepaald een aantrekkelijk vooruitzicht is om je leven mee te gaan spenderen.

Toen ik op een dag, als een hoopje ellende, verteerd door pijn en verdriet werd getroost, deed het tafereel me achteraf ontzettend denken aan het schilderij “De Kus/ Der Kuss” van Gustav Klimt. Ik werd altijd al aangetrokken tot dat schilderij, maar nu had ik een reden om het mij toe te eigenen.

Omdat mijn bankrekening het niet toeliet om het origineel aan te schaffen en roofoverval plegen niet mijn talent is, kocht ik destijds een goedkope poster-replica van het kunstwerk. Tot afgrijzen van mijn kinderen prijkte De Kus jarenlang in de woonkamer en sinds ik ben verhuisd sieren deze onbekende heer en dame onze slaapkamer op.

De Gouden periode

Eigenlijk houd ik niet echt van moderne kunst, maar de latere werken van Klimt en dan met name uit zijn ‘Gouden periode‘, vind ik stuk voor stuk fascinerend mooi. Afgezien van het feit dat ‘De Kus’ me herinnert aan een bijzonder troostend moment met een evenzo bijzondere man, vind ik het nog steeds een prachtig schilderij.

Dat de figuren anatomisch gezien verre van kloppen en de vrouw letterlijk halsbrekende toeren moet uithalen om een kus te ontvangen, zou me in ieder ander schilderij storen. Maar Gustav Klimt komt er glansrijk mee weg. Het is denk ik vooral de tederheid die me zo raakt. Maar ook de gouden details, die helaas in poster-uitvoering niet goed tot hun recht komen, maken het geheel sprankelend en indringend. Het schijnt ook dat de aanblik van goud iets doet met het goud dat door je eigen lijf stroomt. Maar dat is bij mij een soort van klok-en-klepel-verhaal, dus daar weid ik me niet verder over uit.

Kus-happystone

Onlangs ben ik een nieuwe reeks happystones begonnen. Na You rock (muzikanten), You inspire (inspirerende mensen), You’re a star (filmsterren) en tussendoor nog wat seizoensgebonden stenen, leg ik nu meesterwerken (kunst) vast op steen. Deze serie heet dan ook You’re a master; te zien in de happystones-galerij.

Het voelt een beetje ‘fout’ om zomaar andermans kunstwerken te kopiëren (of althans, een look-a-like te produceren), maar het is toch ontzettend leuk om te doen. De Kus kon niet uitblijven en deze kreeg van mij een ereplek op een extra grote steen. Ik hoop dat de vinder er ook ‘iets mee heeft’, en anders doorgeeft aan iemand die het tafereel net zo troostend vindt als ik.

Je bent mogelijk op dit blog beland omdat je de foto in de slider aanklikte. Ben je op zoek naar een portfolio van mijn tekenwerk? Via het menu kun je verschillende voorbeelden vinden in een van de galerijen. Wil je dat ik voor jou teken? Klik op de oranje button voor meer informatie. Liever meer blogs lezen? Klik dan op de blauwe button.