Supermarktsprookje

Er was eens… een supermarkt met een recentelijk vernieuwd serviceplein. Maar laat ik eerst even een kleine toelichting geven. Ik laat met regelmaat reviews achter, zeker als daar vriendelijk om wordt gevraagd. Meestal in de vorm van een aantal sterren en zo’n drie à vier samenvattende (en meestal positieve), informatieve zinnen. Een review waar anderen iets aan hebben, zodat het ook echt mijn schrijftijd waard is. Vandaag nam ik echter de tijd om er een wat langer verhaal van te maken: een supermarktsprookje. Sprookjes zijn vaak een tikkeltje beangstigend en dat vind ik deze ontwikkeling ook. Het gaat over het zogenaamde vernieuwde serviceplein: “snel en gemakkelijk”. Een plek waar van alles is, maar geen service. En snel en gemakkelijk is het al helemaal niet.

De review over AH Het Rond in Houten

★★★☆☆
Twijfel tussen 3 en 4 sterren. Laat ik maar met het positieve beginnen. Ruime winkel, groot assortiment en alles goed op voorraad, zoals ik van de AH in het algemeen gewend ben. Ik werd daarbij in dit filiaal absoluut geduldig (niet overdreven vriendelijk, maar ze nam wel de tijd me dingen uit te leggen) geholpen door een medewerkster toen ik problemen ondervond bij de “kassa”. Kortom, op zich wel 4 of 5 sterren waard.

Maar nu komt het (waardoor ik toch maar 3 sterren geef)… de kassa: die was er dus niet. Nou ja, die was er wel, maar gesloten. Deze nieuwe ontwikkeling, die ik op steeds meer plekken zie, bevalt me allerminst. Ik wil niet zelf scannen, ik wil gewoon mijn spullen op de band leggen en contant kunnen betalen als ik dat op dat moment handiger vind. Ben ik dan zo ouderwets en weinig flexibel? Zelf vind ik van niet, mijn ervaringen bij zelfscan zijn gewoon slecht. Ik vind het onhandig en onpersoonlijk. Zeker als je een chaoot bent, zoals ik. Zo ook vandaag. Er was dus geen kassa open, ik werd door een medewerker noodgedwongen naar een zelfscan gedirigeerd.

Gelukkig is er nu eentje waar ik contant kan betalen. Het zou volgens haar snel moeten zijn, maar het is voor mij nog nieuw, dus dat werd steeds bij ieder product stuntelend zoeken naar de barcode. Tomaten hebben geen barcode, dus dat moest handmatig. Ze stonden echter niet onder de knop groenten. “Gelukkig,” dacht ik nog: “deze winkel weet dat tomaten eigenlijk een fruitsoort zijn”. Maar helaas, ook geen tomaten onder de knop fruit.

Intussen sloten zich meer mensen achter mij aan die contant wilden betalen. Met maar één contantzelfscan, is dat wel een beetje onhandig. Gelukkig zag de bovengenoemde medewerkster mij klungelen en snelde toe: “Tomaten moet je afwegen!”. Of ik dan mijn scanpunt moet verlaten met mijn tas en boodschappen om af te wegen? Nee, de dame deed het voor deze keer voor mij, heel fijn. Er sloot zich nog iemand aan in de rij, die al snel zichtbaar geïrriteerd wegliep, omdat ik maar niet opschoot (“Sorry!”).

Tot overmaat van ramp had ik een steekproef. Ik zie er blijkbaar heel crimineel uit, want in mijn 48-jarige leven heb ik nog geen tien keer een zelfscankassa genomen en ongeveer driekwart van de keren werd ik eruit gepikt voor een steekproef. Ongevraagd grabbelde een (andere) medewerkster in mijn tas naar mijn mogelijk proletarisch gewinkelde producten. Dat duurde best even want ze scande zo’n 8 van de in totaal 10 boodschappen ter controle. Ik werd goedgekeurd.

Eindelijk kon ik betalen. Dat ging dan weer soepel. Geld in de gleuf en gepast contant netjes terug. En dan staat er boven de zelfscan dat dit snel en makkelijk is? Nee, absoluut niet. Ik wil gewoon een kassa. Het vriendelijke praatje wat je dan soms hebt, is vooral voor eenzame mensen zoals sommige ouderen toch ook gewoon prettig? Boodschappen doen is al niet mijn hobby, maar ik weet wel dat ik de AH in het Rond voortaan ga vermijden. Er zijn gelukkig in Houten nog wel een paar andere supermarkten met old-school kassa’s.

En we leefden nog lang en gelukkig!