Blue monday, om vrolijk van te worden

Blue Monday, om vrolijk van te worden!

Vandaag was het Blue Monday. De meest depressieve dag van het jaar. Er is zelfs een formule voor, die overigens kant noch wal raakt, maar dat past dan wel weer bij het fenomeen blauwe maandag.

Het ziet er intelligenter uit dan het is

Hoewel ik mijzelf een periode lang heb afgevraagd of ik depressief aan het worden was, heb ik vandaag geen spoortje kunnen ontdekken van somberheid. Het was gewoon een maandag zoals alle andere: oftewel de enige dag van de week waarop je voelt dat het weekend een dag te kort duurt. Wel stond ik door alle media-aandacht voor deze internationale dag, even stil bij het thema depressie.

Depressie of zware neerslachtigheid?

Depressie is een nare ziekte die veel te weinig serieus wordt genomen. Zoals hierboven geschreven: ik heb een periode lang getwijfeld of ik depressief (aan het worden) was. Ik voldeed aan het profiel en had bijna alle symptomen. Het was geen kwestie van simpelweg een paar dagen somber zijn. Pas later hoorde ik dat het bij burn-out zijn hoort: een zware vorm van neerslachtigheid dus, inclusief het brede scala aan symptomen die ook horen bij een depressie.

Achteraf bezien had die hardnekkige somberheid weinig te maken met een zware depressie. Ik heb in mijn wanhoop en ellendigheid wel toevlucht gezocht bij Sint Janskruid, maar ik heb nooit de behoefte gevoeld om de huisarts te vragen om chemische antidepressiva. Ik was er ondanks alles vrij stellig van overtuigd dat het weer over zou gaan als ik me fysiek weer in orde zou voelen en mijn leven weer wat rooskleuriger zou worden.

Tussen de oren

Een terechte overtuiging, want ik voel me al maandenlang niet meer somber, zelfs niet nu het winter is. Dat is bij een “échte” depressie wel anders. Daar kom je, naar het schijnt, niet zomaar uit door te wachten op betere tijden. Daarom vraag ik me wel eens af waarom het weinig tot niet serieus wordt genomen. Het is best triest dat een aandoening pas wordt erkend als er gips omheen zit of er een infuus aan hangt. Al het andere zit blijkbaar “tussen de oren”.

Overigens is dat met die burn-out eigenlijk ook zo, zag ik laatst bij Sophie In De Mentale Kreukels via NPO Uitzending Gemist. Een burn-out zit tussen onze oren, want je kunt het jezelf aan laten praten. Althans, als we journalist Max Pam moeten geloven. Hij noemde in die bewuste aflevering een burn-out een modeziekte. Hij zei dit in één adem met volgens hem een vergelijkbaar voorbeeld van aangeprate modeziektes, te weten: (onder andere) bekkeninstabiliteit. Die bevinding vind ik heel bijzonder.

Bekkeninstabiliteit: trendy met terugwerkende kracht

Toen ik zwanger was van mijn oudste, 23 jaar geleden, had ik last van bekkeninstabiliteit. Maar dat wist ik toen nog niet. Het was namelijk nog niet zo hip om dat te hebben. Sterker nog: de artsen wisten niet wat ik mankeerde, behalve dat de pijn die ik beschreef op zich wel vaker voorkwam. Verder had het geen naam en was er amper iets over bekend. Ik kreeg het advies om rust te nemen. Ik kreeg een soort korset aangemeten waar een groeiende buik in paste en die van alles met me deed, behalve me van de pijn af helpen.

Blijkbaar kun je jezelf dus een ziekte, die nog niet bestaat en waar ik nog nooit iemand over had gehoord, aanpraten. Zes jaar en twee zwangerschappen later was het inmiddels wél in de mode en had mijn trendy pijn een naam: bekkeninstabiliteit. Er was toen zelfs een iets comfortabelere bekkenband ter beschikking, die eveneens niet hielp.

De burn-out is ook hartstikke hip

Zo heb ik mij blijkbaar ook een hippe burn-out aan laten praten. Dat vind ik best een prestatie, omdat ik het juist lange tijd heb ontkend. Mijn symptomen waren op de somberheid na vooral van fysieke aard. Een burn-out was wel het laatst waar ik aan dacht. Heeft iemand enig idee wat er momenteel in de mode is? Het wordt wel weer tijd voor wat nieuws eigenlijk.

Misschien moeten trendsetters en baanbrekers zich beter inlezen over het hoe en waarom van de blauwe maandag; je kunt er immers bijna niet meer omheen. Het was het eerste wat ik hoorde toen ik de radio aandeed. Op de werkvloer en op internet gonsde het #bluemonday. Afgelopen jaren zag ik dat zelfs winkels er handig op inspelen met speciale blauwe-maandagaanbiedingen. Goed nieuws:  een depressie zit toch al tussen de oren, dus het kan bijna niet meer mislukken. Aanpraatsucces gegarandeerd. Je zou er bijna vrolijk van worden!

16 reacties op “Blue monday, om vrolijk van te worden”

  1. Nathan Veenstra schreef:

    Ik denk dat het “aanpraten” meer te maken heeft met het feit dat een ziekte wordt ontdekt en er dan eindelijk een naam en aandacht voor is. Dat er dus dan meer mensen aan blijken de lijden, omdat er dan duidelijk is wat het echt is.

    Wel moeten we uitkijken dat we iets “hebben” omdat het er kennelijk is.

    Er worden regelmatig nieuwe ziektes en aandoeningen ontdekt, terwijl aan de andere kant sommige ziektes of aandoeningen niet worden gediagnosticeerd vanwege onbekendheid bij medische professionals.

    De claim van Max Pam gaat me werkelijk te ver.

    1. Yukiko schreef:

      Excuses, zag je reactie net pas (nieuwe bezoekers die reageren moet ik eerst “toelaten” via het dashboard voordat ze te zien zijn).

      Ja, je hebt denk ik gelijk, precies wat ik hierboven bedoel uit te leggen aan Ximaar.

  2. mack schreef:

    En blue monday is verzonnen door een marketeer om meer troep te kunnen verkopen aan mensen die er gevoelig voor zijn. Dus je kunt je wel degelijk ziektes laten aanpraten.

    1. Yukiko schreef:

      Klopt ja, jij had toch ook gehoord dat haar in koffie helpt tegen kaalheid? Heb je je ook aan laten praten vrees ik.

      1. mack schreef:

        Ik heb me kaalheid laten aanpraten door jou. Mijn moeder zegt altijd: ach laat die Yukiko toch lullen, die is gewoon jaloers op je prachtige bos krullen.

        1. Yukiko schreef:

          Ja, klopt, was een modeziekte ook.

  3. mack schreef:

    Een journalist? Ik wist niet dat die er ook verstand van hadden. Homoseksualiteit is ook veel in het nieuws.

  4. Ximaar schreef:

    RSI, Hyperventilatie, Bipolar, ADHD en Hooikoorts. Ik denk wel dat dat voor een deel wordt aangepraat door teveel media-aandacht. Dat wil niet zeggen dat het niet echte problemen kunnen zijn. Ik heb wel eens begrepen dat in Frankrijk veel vaker migraine voorkomt. Mogelijk omdat dat in dat land meer aandacht krijgt.

    Zelf was ik blauwe maandag helemaal vergeten. Had dus een fantastische maan-dag. Ging naar een verjaardag waar ik niet veel van verwachtte. Was te vroeg en ben toen in een naburig stadje (IJsselstein) wat gaan zwerfwandelen met prachtige foto’s door het dito mooie weer. Zelfs die verjaardag viel me erg mee en een prachtige maan op de reis terug. Trein reed ook op tijd.

    1. Yukiko schreef:

      IJsselstein is ook voor mij een naburig stadje, waar was jij dan?

      1. Ximaar schreef:

        Nieuwegein-Zuid

    2. Yukiko schreef:

      Nu even tijd om uitgebreider te reageren. Ik vind het best knap dat je jezelf hooikoorts aan kunt laten praten. Of ADHD, dat begint bij kinderen vanaf een jaar of 2 al echt zichtbaar te worden. Is een kind van die leeftijd al gevoelig voor zulke praatjes? En we zijn inmiddels toch wel wijzer dan roepen “vroeger noemden we dat gewoon druk”.

      Kanker is ook veel in de media, en we horen het overal om ons heen, mensen vallen bij bosjes om. Is dat dan ook een modeziekte?

      Nee, ik geloof niet zo in modeziektes, maar ik zal volgens Max Pam wel tot die groep “bepaald soort mensen” horen.

      1. Ximaar schreef:

        Punt is dat mensen vroeger niet bij de eerste de beste nies aan hooikoorts dachten en gewoon na 3 keer niezen zeiden dat het morgen mooi weer wordt. Er zijn tegenwoordig mensen die dan al meteen naar de winkel rennen voor iets en dat iets zorgt er soms voor dat je uiteindelijk meer gevoelig wordt voor hooikoorts. Best een gouden handeltje. Bij ADHD gaat het niet om de kinderen, maar om de ouders die op het gedrag van hun kinderen reageren. Je gaf het al aan, vroeger waren kinderen gewoon druk omdat het de dag er op ging waaien. En veel daarvan waaide dan gewoon weer over. Een deel van de ouders zijn tegenwoordig bezorgder. Voor kanker weet ik niet dat er reclame wordt gemaakt in tijdschriften. De vitaminehandel is wel zoiets. En zoals ik schreef gaat het echt niet om iedereen, maar er is een groep die je eenvoudig over de streep halpt om (soms kwalije) middeltjes te gebruiken.

        1. Yukiko schreef:

          Hooikoorts is meer dan alleen niezen. Je kunt er doodziek van worden. Baby’s kunnen er al ziek van worden, zij zijn niet beïnvloedbaar door media of overbezorgde ouders.

          Vroeger riep men maar wat omdat men niet beter wist. Tegenwoordig heeft het een naam en veel heeft ook dankzij die wetenschap wat het is een geneesmiddel of behandelmethode.

          We kunnen natuurlijk ook niks meer onderzoeken en dom blijven, dan raakt er ook niks meer in de mode.

          Maar ik snap wat op zich wel wat je bedoelt. Hypochondrie en kuddedierengedrag zijn echter van alle tijden, dankzij internet zijn de effecten nu wat grootser.

          1. Ximaar schreef:

            idd dat laatste. Maar ook dat de medicijnenmaffia een stuk gewiekster is geworden met het beinvloeden.

            Zelf heb ik ontzettende hooikoorts (zwarte els en berk) gehad tot bloed uit m’n ooghoeken. De gebruikelijke middeltjes hielpen niet, ik werd er alleen erg suf van. Polinosan werkte een beetje als ik dat zeer regelmatig en nauwkeurig innam en liefst te vroeg. Sinds ik elke dag een paar keer buitenloop lijkt het echt voorbij te zijn. Beetje ‘weer’stand opbouwen is nooit weg. 😉

          2. Yukiko schreef:

            Je kunt ook echt over een allergie heengroeien. En kan ook zo opnieuw een andere ontstaan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *