ROM/WOM

Wordt vervolgd. Zo eindigde ik mijn blog ‘geen poep’ over alternatieve, duurzame manieren om je haren te wassen. Dat vervolg blijkt pas ruim drie jaar later te komen in een periode van ROM (Rinse Only Method – vuil wegspoelen met alleen water). Niet omdat ik intussen niks heb geprobeerd, maar omdat ik een beetje ben blijven hangen in om de dag wassen. Dit zonder enige progressie.

Eigenlijk heb ik bijna alle duurzame wasmethodes getest, om vervolgens te eindigen met ruim een half jaar weer (SLS-houdende) vegan shampoo uit een fles. Dat laatste niet omdat ik van mijn plasticreductie-geloof ben gevallen, maar omdat ik die shampoo vier maal gratis heb gekregen in een boodschappenpakket-spaaractie en ik het dus al in huis had. Weggooien is nog meer verspilling en voor weggeven vond ik geen liefhebbers (de shampoo in kwestie ruikt naar komkommer).

Terug bij af

Na jaren van shampoobar-gebruik, waarbij de shampoo- en conditionerbar van het merk Ethique mij het best bevallen, was ik dus weer tijdelijk terug naar vloeibare shampoo. In het begin was dat ‘stiekem’ best wel aangenaam. Want: iets minder geklieder, makkelijk uitspoelen en geen gedoe met de laatste restjes die dan toch lastig op te maken zijn bij een massief blok. Maar na een maand of drie vond mijn hoofdhuid het niet meer zo prettig. Ik zal jullie de jeuk-details besparen.

Daarnaast voelde het wel heel erg terug bij af. Niet zo milieuvriendelijk en weer aan de sulfaten vond ik ook een enorme achteruitgang (en mogelijk oorzaak van de jeuk). Vervelende bijkomstigheid na een maand: mijn haar werd weer sneller vet. Was ik eindelijk zo ver dat ik om de dag kon wassen (dat is een lange strijd geweest die nooit volledig is overwonnen, omdat ik op dag 2 mijn haar alleen vast kon dragen), was het met deze shampoo eind van dag 1 weer vettig. Bah, bah en nog eens bah.

Cold turkey

Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Het was een combinatie van balen van mijn shampooroutine, geïrriteerde hoofdhuid en een succesverhaal van blogster (en gewoon superleuke vrouw) Andrea Groot, die mij drastisch liet stoppen met shampoo. En dan, net als Andrea, ook écht cold turkey. Dus geen low poo shampoobars, kruidenpapjes, kleimaskers, ei/honing/yoghurt-brouwsels, azijnspoeling of bakingsoda-geklieder. Alléén water.

Waarom geen hulpmiddelen? Onze verre voorouders deden het ook zonder en dieren doen het zonder. Oké, eerlijk is eerlijk: onze voorouders hadden ook niet te maken met ongezond voedsel en verontreinigende stoffen in de lucht. En dieren rollen in het zand/modder of likken hun vacht om deze te reinigen (was ik niet van plan). Toch denk ik dat ons lichaam prima in staat is om zonder hulp een goede balans te vinden in de talgproductie.

Drie jaar geleden dacht ik nog dat ik dat nooit zou kunnen. Ik gruwelde van alle oncomfortabele bijkomstigheden zoals de overgangsfase met vet haar en de ranzige onderhoudsroutine genaamd scritch and preen (hierover hier meer). Lange tijd dacht ik: “gewoon niet doen”. En ik doe het nu toch.

Het roer om

Ik weet niet goed wat mij bezielde om het roer om te gooien. Ik denk echt voornamelijk het verhaal van Andrea. Ik heb vaker succesverhalen gelezen, maar dat waren mensen met een totaal ander haartype. Meestal krullend en droog haar, dat sowieso maar eens per week werd gewassen. Andrea’s achtergrond leek meer op het mijne en hoewel ze mij een vooruitzicht van ruim drie maanden vette ellende beloofde, leek het mij een goed plan om in haar voetsporen te treden.

Naast haar no-poo-blogreeks, die ik tweemaal heb gelezen, verdiepte ik me weer opnieuw in andere verslagen/blogs/artikelen aangaande dit onderwerp. Wederom las ik ervaringen van een overgangsfase van 2 weken tot 12 maanden (!), maar blijkbaar was ik ver heen in de frustratie, want ik was allang om. 

De fijnste berichten zijn:

• dat je haar niet gaat stinken zonder shampoo
• dat je haar van nature zelfreinigend is
• dat het vettige écht verdwijnt

Ik las helaas ook dat niet ieder haartype geschikt is (gelukkig de meeste wel). Of dat voor mij geldt, zal ik toch eerst zelf moeten ondervinden. 

ROM/WOM

Het is officieel. Ik ben op moment van schrijven (10 juli 2022) ruim tweeëneenhalve week over op ROM (Rinse Only Method). Ook wel WOM (Water Only Method) of no poo (geen shampoo – al is dat een bredere verzamelnaa) genaamd. Het komt er op neer dat je het vuil en talg los masseert, verdeelt over je haar en wegspoelt met alleen water. Klinkt vies hè?

Kort samengevat: de eerste twee weken waren ook best smerig. Ik durfde mijn haar niet los te dragen. Ik borstelde me suf, deed zelfs de gevreesde scritch&preen-methode en waste drie keer per week met water. Het zag er niet fris uit (al zag ‘men’ er naar eigen zeggen niks van) en het voelde niet fris als ik met mijn handen door mijn haar ging.

Toch zette ik (en zet ik nog steeds) door – met moeite weliswaar – omdat mij beterschap is beloofd door diverse ervaringsdeskundigen. De eerste twee weken zouden het ergst zijn. En warempel… nu na 19 dagen is mijn haar dusdanig schoon dat ik het weer los kan dragen. Geen jeuk, geen schilfers, geen build up en bijna niet vet meer. Oh ja, en minder haaruitval en nog minder afgebroken haren.

Ik weet dat dit een tijdelijk succes kan zijn en dat ik nog een lange weg te gaan heb. Maar hé… dit is al een klein vreugdedansje waard voor iemand die al haar hele leven een strijd tegen vet haar voert.

Wil je zelf ook de ROM-wasmethode proberen, of ben je van nature een ramptoerist, lees dan vooral verder bij:
1. mijn persoonlijke ervaringen (en hoe ik af en toe de wanhoop nabij ben)
2. wat meer uitleg over no poo/ ROM/ WOM

Heb je er zelf al ervaring mee? Ik ben ontzettend benieuwd naar jullie belevenissen in het no-poo-avontuur. Laat vooral een reactie achter, al dan niet met link naar eigen blog.
Ben je nieuw hier? Dan verschijnt de reactie pas na goedkeuring.