Klusweekend

Mogelijk zou je mij niet geloven als ik zeg dat het blik verf en de kwasten op de foto ongebruikt zijn. Toch is het waar. Waarom ze er dan toch uitzien alsof de schilderklus reeds is geklaard, is een combinatie van enkele inkopen doen op zaterdag en domme pech. Het waren niet eens kerstinkopen waarvoor ik mezelf in de zaterdagdrukte waagde, maar standaard inkopen: verfspullen en de benodigdheden voor een kindertraktatie.

De actionhel op decemberzaterdag

Ik kan je vertellen: de Action is de hel op een gemiddelde decemberzaterdag. Helemaal als het een weekend na Sinterklaas betreft en bijna heel de stad bedenkt dat het een uitgelezen moment is om de kerstboom op te tuigen (mijzelf inbegrepen, maar dat staat hier los van).

Ik had echter een legitieme reden om deze hel te trotseren. Onze keuken is immers al heel lang klaar, op een met enkel grondverf beschilderde pilaar na. Aangezien vandaag mijn enige nog vrije dag is in deze feestmaand en het dus dé dag is om dat klusje te klaren, had ik de verf toch echt nodig. Organisatorisch gezien zitten daar wel wat verbeterpunten, maar niemand is perfect.

De verstikkende benauwdheid kwam me langzaam tegemoet, toen ik de roltrap opging om de verf te gaan halen. Voor mij een noodsignaal om rechtsomkeert te maken. Had ik maar naar dat teken geluisterd, dan was mij een boel ellende bespaard gebleven. Maar met mijn verfdoel voor ogen besloot ik mijzelf in de menigte te storten. Tussen de nagenoeg ondoordringbare muur van winkelend publiek en gestrest personeel door, vond ik een geschikte traktatie en de juiste verf. De opluchting was groot toen ik weer zuurstof vond in de met miezerige regen verzadigde buitenlucht.

Het geluk was met mij

Mijn zoontje vond het echter noodzakelijk om samen met mij nog zo’n drukke winkel binnen te gaan. Ik bedankte voor die eer en sprak met hem af dat ik in de nabijgelegen, veel rustigere (pas geopende) kledingzaak nog even ging zoeken naar dat ene rokje dat ik nog graag wilde hebben. Het geluk was ditmaal met mij: de verkoopster trok in één vloeiende beweging mijn droomrok uit het rek. “Dat moet misschien wel even gepast worden,” zei de dame, met een schuine blik op mijn postuur, toen ik haar verzekerde dat ik een maat 38 nodig had.

Dat was na de actionhel echt een zwaar offer. Maar aangezien ik mijn zoontje nog niet in het vizier had verdween ik met een maat 38 én 40 richting een pashokje. Schrale troost was dat ik gewoon maat 38 paste, zonder tussenkomst van correctieslip, korset en ingehouden buik. Met mijn kledingstukken (want ik zag ook nog een vest, die ik nu wel zonder passen durfde aan te schaffen), het zweet op mijn rug, tassen aan mijn arm en een halve blik richting het afspreekpunt van mijn zoontje, ging ik afrekenen.

Het ongeluk was eveneens met mij

Ik zette mijn tas met verf op de grond, pakte mijn betaalpas en hoorde opeens een zachte plof. De verkoopster en ik keken elkaar aan met een blik: “dit is niet goed”. Het geluk van daarnet was van korte duur: het was ook inderdaad ontzettend erg “niet goed”.

Langzaam trok een witte plas verf over de net nieuwe, geoliede eikenhouten vloer. De voegen vulden zich met de trage vloeistof, mijn kindertraktaties spoelden in glinsterende scherven met de smurrie mee. Tot overmaat van ramp bleef ik ook nog haken met mijn oorbel, die vervolgens sneuvelde. Alsof dat nog niet genoeg was kwam een andere klant aanlopen met een flink bloedende vinger – wat overigens niks met mijn ongevalletje te maken had. Ik denk dat ik de rest van de omschrijving van het rampgebied verder overlaat aan de fantasie van mijn bloglezer.

Lang leve klusweekend

Mijn complimenten voor de verkoopsters, die kalm en superlief bleven en mijn excuses onnodig vonden. Ze wilden zelfs mijn adresgegevens niet voor de verzekering. Het was immers wateroplosbare verf, “dus het kwam vast goed”, ze vonden het veel vervelender voor mij.

Inmiddels zijn de gemoederen weer bedaard en ga ik zo maar eens schilderen. Gelukkig is de pilaar in de keuken niet zo groot. Het resterende bodempje verf lijkt vooralsnog genoeg om het klusje te klaren. Lang leve klusweekend in december.