Karel de tamme kauw
Begin augustus viel het ons op dat een bepaald kauwtje uit de buurt wel heel erg tam en nieuwsgierig leek. De vogel kwam dagelijks buurten, totaal niet onder de indruk van onze nabijheid. Hij (of zij?) naderde zelfs zo dichtbij, dat het onvermijdelijke geschiedde: we gingen hem voorzichtig wat te eten geven. Iets in ons DNA wil nou eenmaal beestjes voeren.
Kauwtjes blijken weinig veeleisend te zijn. Alles met een gezonde voedingswaarde gaat moeiteloos het snaveltje in. Van komkommer tot de zaadjes op een broodkorst en van een stukje appel tot doorsnee vogelvoer. Het werd echter al snel duidelijk dat kattenbrokjes voor deze tamme kauw pas echt een ware traktatie waren.
Hij kwam meermaals per dag, met gepaste brutaliteit, een portie opeisen. Daarbij nam hij zonder pardon plaats op onze arm, schouder of hoofd om vervolgens het aangebodene op zijn gemak op te peuzelen. Stank voor dank geldt blijkbaar ook voor kauwtjes, want als je niet uitkeek, deponeerde hij na afloop een subtiel fluimpje op je rug.
Ongeduldige gast
Inmiddels was de kauw ook voorzien van naam: Karel(tje). Als onze gevederde gast niet snel genoeg op zijn wenken werd bediend, tikte hij ongeduldig met zijn snavel op het raam om vervolgens met een hypnotiserende blik naar de voederbak vol kattenbrokjes te staren. Aangezien telekinese niet zijn sterkste punt is, was het aan ons de taak om zo snel mogelijk aan zijn behoeftes te voldoen en zo luidkeels protest te voorkomen.
De eerste kennismaking was ook de start van een zeer warme periode. Water om in te baden en van te drinken was niet aan te slepen. Regelmatig zat hij hijgend op mijn schouder in de schaduw van het zonnescherm.
Hij kwam niet alleen voor de all-in-service, soms bleef hij hangen voor een aai over de bol (waarbij hij zijn kopveertjes elegant oprichtte), om een beetje rond te hupsen, gewoon even wat te kletsen of om de katten uit te lachen.
Tijdens die bezoekjes nam hij het ‘samen delen’ van consumpties soms iets te letterlijk, maar ach, zo’n klein vriendje kan wel een potje breken.
Ook speelde Kareltje graag spelletjes met mijn jongste zoon, zoals ‘steentjesleep’ waarbij het de bedoeling was om steentjes van elkaar af te pakken.
In bovenstaand filmpje zie je goed hoe speels hij is.
Het legenestsyndroom
Dat ik in verleden tijd schrijf, betekent niet dat hij inmiddels het leven heeft gelaten. Kareltje blaakt van gezondheid. Hij kwam bij ons als een verfomfaaide puber met een wilde donsverentooi en is in bijna drie maanden uitgegroeid tot een prachtige, volwassen kauw in een keurig net verenpak.
Hij heeft aansluiting gevonden bij soortgenoten en afgelopen week bleek dat hij ons steeds minder vaak nodig heeft. Natuurlijk vind ik dat jammer, maar voor ons was het een welkome afleiding in een periode die dankzij de coronapandemie wat minder afwisselend is dan gewenst. Wat zijn kauwtjes grappig, intelligent en sociaal!
Ik zal de gezelligheid missen, maar gelukkig heb ik geen last van het legenestsyndroom. Het is juist fijn om te zien dat hij, inmiddels met een vaste partner, tussen zijn soortgenoten verblijft. Want hoe leuk, leerzaam en gezellig het ook is, een wilde vogel hoort nou eenmaal in het ‘wild’ en niet op mijn tuinbankje smekend om kattenvoer of een broodkapje.
Gelukkig hebben we de foto’s en filmpjes nog (als je dit via mobiel bekijkt, kun je de filmpjes het best even aanklikken naar YouTube zelf voor volledig beeld), én hij heeft een pagina in mijn artjournal verworven!
Update 6 augustus 2024
Geen update over Karel, wel een nieuw gevleugeld vriendje gespot, die erg last had van de hitte. Toevallig was ik komkommer aan het eten, daar heeft hij lekker van mee gepeuzeld. Ook maakte hij dankbaar gebruik van een speciaal voor hem neergezet schaaltje water, maar na een half uurtje vond hij het wel genoeg en ging hij er weer vandoor. Het gebeurt duidelijk vaker dat kauwtjes mensen in vertrouwen nemen, zie ook de vele reacties hieronder dit bericht.
Grappig,ik heb er sinds vanmiddag ook 1..met een rode ring! Heb hem eten gegeven en water..nu vliegt hij af en aan door mijn huis
Bijzonder dat hij geringd is, dat heb ik nog niet eerder gezien bij kauwtjes. Staan er gegevens op de ring?
Lees het boek DE KAUW.
Bedankt voor de tip!
Hii,
Jouw verhaal zegt een hoop. Hier een jonge kauw is aan komen vliegen. Vorig jaar hadden we een ekster gevonden die uit zijn nest was gevallen.. die zijn ook zo leuk. Helaas is het met de ekster niet goed afgelopen. Er zit een buizerd hier en die heeft hem meegenomen. Onze harten waren gebroken, want je hecht je toch aan zo’n lief dier. En nu de kauw, we zullen zien hoe het lopen gaat.
Wat zielig van de ekster, het zijn zeker bijzondere dieren, het is een van de weinige diersoorten met een zelfbewustzijn. Hopelijk loopt het met de kauw beter af!
Ik heb 2 weken geleden een jonge kauw opgevangen met een probleem aan de poot. Pootje is genezen maar “nestor” is nu zo tam dat k hem niet ga uitzetten in het wild. Hij mag blijven zolang hij dat zelf wil en als hij op een dag zelf voor de absolute vrijheid kiest is het hem gegund.
Wat leuk, bij ons koos ‘Karel’ zelf de vrijheid, maar we zien hem nog wel bij ons buurten zo nu en dan.
Hoe liep het af met deze kauw François heb er ook 1 gevonden namelijk en zou graag wat tips van je willen
Beste Sigrid, wat leuk dat jullie ook een kauw hebben gevonden. Wij hebben hem een maand bij ons gehad, wel buiten, maar hij liet zich door ons bijvoeren. Op een dag was hij weg en zagen we hem (we herkenden hem aan zijn veren), samen met een andere kauw nog regelmatig in onze tuin, maar hij had niet echt meer interesse in ons. Echt veel tips heb ik niet, misschien Francois wel. Wat wil je graag weten?
Hoi, ik kom je verhaal tegen omdat ik op dit moment een jonge kauw voer waar de snavel schuin van staat. Het beestje kan niets zelf afbreken dus voer ik hem gedroogde meelwormen, brood en vogelvoer. Ik hoop dat de kauw het gaat redden. Zolang hij blijft langskomen voer ik hem en hoop dat hij toch o die manier straks ook de winter doorkomt.
Wat grappig, het kan best zijn dat hij met zijn handicap leert omgaan (ik weet niet hoe scheef?), of dat hij de rest van zijn leven bij jullie voer blijft halen.
We hadden er onlangs ook weer eentje in de tuin, met een hangend vleugeltje, maar die is toch weer vertrokken na bij ons wat gegeten en gedronken te hebben. Zal hem er bijzetten in een update.
Prachtig
We zien hem nog steeds wel eens, hij is ons niet vergeten! Maar echt landen op onze hand, doet hij niet meer.
Wat een mooie ervaring.
Ja absoluut!