Het geluk van muziek

Mijn zoontje van 11 vraagt nogal eens wat ik liever wil, onherroepelijk gevolgd door een onmogelijke keuzevraag.
“Voor altijd de geur van stront in je neus, of nooit meer kunnen horen.”
Bijvoorbeeld. Soms probeer ik onder de vraag uit te komen met alternatieve oplossingen om beide problemen te omzeilen, of door te zeggen dat ik ze dan beide, maar ieder om de dag zou willen. Maar helaas.
“Nee, je moet kiezen!”
Nou ja, doe dan maar de stront. Ik zou mijn gehoor niet willen missen. En niet eens omdat ik dan lastiger gesprekken zou kunnen voeren. Ik vind luisteren gewoon fijn. Als ik een tekenopdracht heb, het huishouden doe of zonder gezelschap wandel, dan luister ik vaak naar podcasts of een luisterboek. Als ik een schrijfopdracht heb, dan is het brein-technisch gezien onmogelijk om tegelijkertijd spraak aan te horen, dus dan kies ik voor muziek.

Muziek of stilte

Toch houd ik ook van stilte. Stilte is zalig en weldadig. Als ik me echt moet concentreren, dan verkies ik de stilte zelfs boven alles. Ik woon in een redelijk rustige woonwijk, waar het over het algemeen veel stiller is dan in de boerderij op het platteland waar ik eerst woonde, hoe vreemd dat ook moge klinken. Maar hoe lekker ik stilte ook vind, van muziek word ik pas echt gelukkig. Zeker als ik een tijd geen muziek heb geluisterd, dan voelt het echt als een onderdompeling in een warm bad. Puur genot van oorstrelende klanken. Ik kan me soms blijven verbazen over het talent van mensen die zulke mooie composities kunnen maken en dan weer gelukkig worden van mijn eigen verwondering. Dubbel geluk.

Hoewel wij een goede geluidsinstallatie hebben, verkies ik muziek over de koptelefoon. Dat is veruit de fijnste beleving als het gaat om echt luisteren. Je beleeft tot in het diepst van je ziel de liefde die in de muziek is gestopt. Een zacht pingeltje, een lieflijke stem, een subtiele vioolstreling. Zonde om dat te missen.

Muzieklijstjes

Ik heb verschillende muzieklijstjes op Spotify, naar gelang mijn stemming of het seizoen. Zodra ik een mooi lied hoor, verdwijnt dat direct in één van die playlists. En als het betreffende nummer niet in een specifieke categorie past, dan gaat het sowieso in mijn favorietenlijst.

Echte pareltjes gaan linea recta naar de playlist ‘Love at first sound‘. Deze verzameling muzikale hoogstandjes zijn voor mij als een waar paradijs waar ik keer op keer word betoverd door de klankenpracht die ooit in andermans hoofd is ontstaan. Ik voel mij met mijn koptelefoon op echt bevoorrecht dat ik als mens geboren ben en het vermogen heb om in vervoering te kunnen raken van muziek.

Over smaak valt niet te twisten

Mijn muzieksmaak is redelijk breed. Deutsche schlagers en andere levensliederen kunnen mij doorgaans niet bekoren en hoewel ik wat stevigere deuntjes op zijn tijd wel kan waarderen, vermaak ik mij doorgaans ook niet met extremen zoals hardcore, deathcore of hardstyle.

Verder vind ik eigenlijk best veel leuk, waarbij seizoenen van invloed zijn op mijn voorkeuren. In de winter luister ik veel rustige, ingetogen muziek. In de lente (folk)pop en/of klassiek. De zomer is voor indie-pop, rock, wereldmuziek en vrolijke gipsy-klanken. En in de herfst maak ik uitstapjes naar jazz, soul en de sentimentele sound van crooners. In december geef ik mij geheel over aan mijn guilty pleasure kerstpop.

Toch zijn het wel vaak dezelfde soort liedjes die in mijn ultieme lijstje ‘Love at first sound’ belanden. Iedere keer als ik deze lijst opzet – ongeacht het seizoen – voelt het als een ware traktatie, die ik graag met andere muziekliefhebbers deel. Over smaak valt niet twisten, maar ik vind het lastig voor te stellen dat men geen waardering kan opbrengen voor deze muzikale hoogstandjes.

Love at first sound

(En vergeet de koptelefoon niet!)

(Ja, doe mij maar absoluut de strontgeur, als dat betekent dat ik nog wel kan blijven horen.)