Over bejaarden en brushpennen

Een tijd terug schreef ik de pagina waarin ik wat meer toelichtte over mijn tekengeschiedenis, interesse en plannen. Daar beschreef ik ook mijn gebrek aan eigen stijl. Die eigen herkenbaarheid heb ik nog steeds niet, maar toch betrapte ik mijzelf onlangs op nog een ander steeds terugkerend onderwerp, naast de lichte voorkeur voor surrealistische en/of lugubere voorstellingen.

Ouden van dagen

Onafgemaakt olieverfschilderij – 1990

Ik blijk toch wel met enige regelmaat ouden van dagen te tekenen of te schilderen. Die tekenfascinatie voor de bejaarde medemens begon op mijn 14^e. Ik schilderde een oude Griekse dame met mijn – zopas van mijn oma gekregen – nieuwe doos olieverf.

Ik had nog nooit met olieverf gewerkt. Totaal ongeoefend en met geen enkele kennis van schildertechniek begon ik aan dit project. Het bleek al snel wat te hoog gegrepen. Laag na laag kliederde ik op het doek, maar wat ik ook probeerde, ik kreeg de rimpels niet gelijkend. De omtrekken waren duidelijk van een oude dame, maar dan met het huidje van een pasgeboren rimpelbaby. Er bleef niets over van de perkamenten uitstraling op de voorbeeldfoto die ik gebruikte.

Wanhopig stopte ik met het schilderij en begon aan een nieuwe (die ik eveneens nooit afmaakte, ik heb te weinig geduld voor olieverf, vermoed ik). Het is tot op de dag van vandaag een schilderij waar ik best nog wel eens verder mee wil gaan, maar die waarschijnlijk nooit die status zal overstijgen.

Nog meer rimpelige onderwerpen

Iraanse man – acrylverf 2012

Het bleef niet bij mijn nooit afgemaakte Griekse schoonheid. Veel van mijn tekeningen heb ik helaas niet meer, maar mijn eerste schilderijtje na een creatief sabbatical van jaren was een Iraanse man.

Niet dat ik hem ken, maar de foto kwam mij onder ogen en het beeld trof mij zo, dat ik het (nogmaals) vast wilde leggen. Zijn gezicht vertelt zoveel. Ik denk ook dat daar de voorliefde vandaan komt. Oude mensen zitten vol verhalen, alsof de rimpelpatronen in hun gelaat die verhalen in één keer kunnen vertellen.

Kraaienpootjes van plezier, wallen van verdriet; ik vind het bijzonder. Ik zou er meer in willen oefenen, omdat ik altijd nog het gevoel heb tekort te schieten in mijn rimpelplattegronden.

Mijn lieve overgrootvader

Mijn overgrootvader Koos – acrylverf 2013

Ik behoor tot de gelukkigen die haar overgrootvader nog heeft meegemaakt. Als kind keek ik enorm tegen hem op. Hij komt nog uit de tijd van paardenkoetsen en ruisende rokken. Hij kon boeiend vertellen en ontzettend lachen. Hij hield net als ik van tekenen en lezen, dus we hadden heel wat gespreksstof tijdens die spaarzame keren dat ik bij hem op bezoek kon gaan.

Wat hield ik van die man en hij ook van mij, dat stak hij nooit onder stoelen of banken. Mijn jongste is een reïncarnatie van hem, denk ik wel eens. Niet dat hij op hem lijkt, maar ze zijn op dezelfde decemberdag geboren en hebben dezelfde interesses en humor. Wel een schilderijtje waard, besloot ik in 2013.

Bejaard brushpentestmomentje

Waarom nou dit blog? Nou, ik kocht in een onbewaakt ogenblik een setje brushpennen. Normaal blijf ik liever wars van trends (al ontkom ik er soms niet aan als ik iets mooi vind). Tekenhypes vormen hierop geen uitzondering. Dummies (schetsboeken) zijn momenteel erg populair, in alle vormen en maten, maar ik gebruikte die tekenboeken al ver voordat het hip en hot was.

Brushpennen testje

Brushpennen zijn het ook helemaal tegenwoordig, maar ik vond het tot voor kort vooral een mislukte kruising tussen waterverf en viltstiften. Dus waarom ze dan van de week in mijn winkelmandje lagen is mij tot op heden een raadsel. Het zal nieuwsgierigheid zijn geweest, of de drang om iets nieuws te proberen. Mogelijk ook wel een combinatie van beide.

Maar hoe en waarom, het doet er niet zo toe. Ik schetste in ieder geval wederom een oud besje, ditmaal om de pennen uit te testen. Het ging vanzelf, ik kon er niks aan doen. Ik zag het kleurenschema en dat kon volgens mijn rechter hersenhelft alleen maar met een oud rimpelhuidje getest worden.

Toen ik de eerste brushpenstreep op het papier zette (de micronpenschets stond er al), dacht ik echt “Aaah nee, tekening verpest”. Maar het was een kwestie van doorkliederen en nu ben ik wel enthousiast. Ideaal voor snelle tekeningen en illustraties. Al heb ik nog wel meer kleuren nodig dan alleen die vijf huidskleurtinten. Volgens mij gebruik ik de brushpennen ook niet helemaal zoals het is bedoeld en moet ik ook nog even handigheid krijgen in kleurgebruik, maar met de huidige vergrijzing van de maatschappij genoeg ouden van dagen om na te tekenen en te oefenen.