Nieuwe deur

Er gaat een boel veranderen de komende maanden. Ik sta pal voor een nieuwe deur. Na twee bijzondere, leerzame jaren als communicatiemedewerker te hebben gewerkt bij VrijwilligersHuis Nieuwegein, ga ik in het najaar weer voor mezelf beginnen.

Nog geen plan

Hoewel ik nog geen vastomlijnde ideeën of zelfs een veelbelovend ondernemersplan heb liggen, weet ik al heel goed wat ik zeker wel en absoluut niet wil. In het verleden heb ik eerder als ZZP-er aan de weg getimmerd. Een eveneens leerzame tijd, met ervaringen die me nu goed van pas komen.

Destijds greep ik iedere opdracht met beide handen aan. Die gretige aanpak laat ik liever achter me. Het is immers fijner samenwerken met bedrijven en personen waar ik persoonlijke waardering voor voel en een echte connectie mee heb.

Wat ik eveneens niet meer wil, is het schrijven van commerciële teksten. Ik zie mezelf als verhalenverteller, niet als verkoper. Liever schrijf ik geloofwaardige blogs die zorgen voor een professionele uitstraling van bedrijven. Zonder tactische woordkeuzes en slimme marketingtrucs.

De ervaring leert echter dat de praktische realiteit nog wel eens afwijkt van onversaagde plannen. Toch ben ik er vrij zeker van dat ik die zakelijke, onpersoonlijke aanpak graag wat meer naar de achtergrond duw.

Tekstschrijvers zijn niet sexy

Wat wel overeenkomt met mijn vorige onderneming is dat ik weer wil gaan schrijven voor en namens anderen. Destijds richtte ik mij op (SEO-vriendelijke) webteksten en sociale media. Als men vroeg wat ik deed voor de kost, antwoordde ik meestal: ‘tekstschrijver’. Dat dekte de lading niet helemaal, maar het leverde in ieder geval geen vragende blikken op. Het is immers de beste omschrijving van wat ik deed: teksten schrijven.

Al snel bleek ‘tekstschrijver zijn’ echter niet zo sexy en scoorden vage, nietszeggende termen als copywriter, contentschrijver, content creator of redacteur aanmerkelijk beter. En dan met name als zoekterm voor mijn website. Niet geheel verwaarloosbaar als reden om dergelijke benamingen te verkiezen boven het platte ‘tekstschrijver’.

Ghostwriter, de juiste term voor mij

Met mijn huidige, veel bredere taakomschrijving als communicatiemedewerker, heb ik de afgelopen twee jaar langzaam afscheid moeten nemen van de tekstschrijver. Niet dat communicatiemedewerker nou zo’n enerverende benaming is, maar het staat nou eenmaal zo in mijn contract. Daar kan geen argument tegenop.

Nog een paar weken en dan ben ik echter officieel geen communicatiemedewerker meer. Tijd voor een nieuwe beroepsterm. Hoewel de tekstschrijver in mij nog niet volledig is gedoofd, ga ik toch liever voor ‘ghost writer’ (in de praktijk meestal aan elkaar geschreven, evenals ‘ghostblogger’), als het gaat om mijn toekomstige onderneming.

Het past precies bij mij, dat geestaspect. Een beetje onzichtbaar op de achtergrond. Wel de woorden, niet de schijnwerpers. Dat het een Engelse term is, neem ik bij wijze van uitzondering maar voor lief; ‘geestschrijver’ bekt bij nader inzien ook niet zo lekker (de officiële term ‘schaduwschrijver’ dan weer wel, maar die vind ik minder leuk).

En wat nog meer?

Het plan wordt dus in eerste instantie: schrijven voor anderen. Bij voorkeur blogs, interviews, informatieve brochures en niet-commerciële webteksten. Bij een ‘eerste instantie’ hoort ook een tweede (en wellicht derde, vierde?); ik wil namelijk meer dan alleen teksten aanbieden.

Toen ik destijds deze website opzette, was dat met de bedoeling om inkomsten te werven uit tekenen/ illustreren en mogelijk ook schilderen. Dit voornemen belandde vervolgens op de stapel ‘later’, met inmiddels een leuke baan en jaarcontract op mijn naam. Om uiteindelijk bij het tweede jaarcontract doorgeschoven te worden naar de stoffige stapel ‘ooit’, zoals dat wel vaker gebeurt met uitgestelde zaken.

Inmiddels heb ik de plannen uit het stof geplukt en liggen ze pal voor mijn neus, klaar om uit te werken. Ditmaal voorzien met wat destijds ontbrak: tijd, moed en motivatie.

Woord en Beeld

Dat ene vage gevoel uit mijn jonge jaren: ‘iets gaan doen met tekenen’, neemt ineens concrete vormen aan. Deze fase van het proces vind ik heel inspirerend. Het is erg leuk om met anderen over mijn plannen te praten. Ik heb gemerkt dat daar goede, soms kritische vragen en oplossende ideeën uit voortkomen.

Zo heeft de vraag: “Ga je tekenen in opdracht, of ga je zelf werk aanbieden?”, mij wel aan het denken gezet. Het voorlopige antwoord luidt dat het één het ander niet hoeft uit te sluiten. En op mijn mijmeringen wat ik nu precies als product ga aanbieden bij mijn toekomstige KVK-inschrijving, kwam een nuchter “Woord en Beeld” als antwoord van mijn gespreksgenoot. Zo simpel kan het zijn.

Ik sta open voor meer leuke ideeën, suggesties, kritische vragen of nuchtere inbreng. Dus als je wat te bieden hebt op dat vlak, schroom niet om een reactie achter te laten.