Laat ik ook nog even beginnen over de zwartepietendiscussie

Eigenlijk zat ik reeds uit gewoonte in september al schrap. Parallel aan het verschijnen van sintlekkernijen in de winkelschappen start doorgaans naast de gebruikelijke “oh’s” en “ah’s” over die absurd vroege pepernotenverkoop ook andere wrevel. Hetzij op diverse vormen van sociale media, maar ook in de wandelgangen en tijdens het borreluurtje: de inmiddels welbekende zwartepietendiscussie.

Maar het viel me mee, dit jaar leek het er even op dat de hele kwestie eindelijk aan het uitdoven is en men voortaan genoegen neemt met de roetveegpiet.

De zwartepietendiscussie is niet aan mij besteed

Al die jaren van uit de hand gelopen meningsuitingen, wellesnietesdiscussies over racisme en andere oproer over kinderhoofden heen, heb ik me afzijdig gehouden. Dergelijke opwinding is gewoon niet aan mij besteed. De leeftijd dat ik overal een mening over moet hebben ben ik sowieso wel ontgroeid, maar ik vond daarnaast mijn positie in deze discussie niet zodanig dat mijn opvattingen überhaupt iets zouden toevoegen.

Dan heb ik het vooral over het simpele feit dat ik geen kinderen meer heb in de leeftijd dat enige opwinding rondom Sinterklaas nog van belang is. Daarbij was mijn mening neutraal. Inmiddels heb ik geleerd dat neutraal zijn ook racistisch is. Dus als er dan toch een mening uit mij geperst moet worden, dan zeg ik: schaf dat hele sinterklaasfeest af.

Schrap pakjesavond maar uit je agenda

Weg met die goedheiligman, want de enige waardige, geschiedkundig verantwoorde vervanger voor zwarte piet, roetveegpiet, stroopwafelpiet of welke piet dan ook is Krampus. En zeg nou zelf, dat roept toch ook wel enige vraagtekens op?

Daarnaast wordt het misschien eens tijd voor een nieuwe discussie, zonder Sinterklaas kunnen we immers onze pijlen richten op de kerstman welke mensen met achondroplasie ook maar in een vreemd daglicht plaatst. Schrap pakjesavond maar uit je agenda en als je toch bezig bent, meteen maar weg met kerst, wel zo overzichtelijk.

Het klinkt misschien alsof ik de kwestie niet serieus neem. Niets is minder waar. Hoewel ik zelf als kind zwarte piet nooit in verband heb gebracht met slavernij, weet ik van mijn lieve buurvrouw van weleer, dat haar dochter (reeds in de jaren zeventig) aan een donker getinte man vroeg of hij soms zwarte piet was. Dat is niet het enige voorbeeld dat ik kan benoemen. “Onschuldige kinderpraat” of niet, het is niet aan mij om te zeggen dat het wel meevalt met die racistische ondertoon.

Geen zoveelste discussie

Ik wil geen zoveelste discussie starten. Dat het een discussiepunt is, is immers allang geen punt van discussie meer. Dat men beseft dat een nieuwe generatie opgroeit met een beschamend voorbeeld over vrijheid van meningsuiting, daar is ook de nieuwigheid wel af. Maar ergens ben ik toch wel verbaasd.

Hoewel ik me uit gewoonte al had voorbereid op de komst van nieuwe tijdlijndominerende discussies, snap ik niet dat de intocht anno 2018 nog steeds op diverse plaatsen met onderlinge haat moet verlopen en dat men een kinderfeest weet te gebruiken om fascistische uitingen te doen.

Misschien is op internet nu alles wel gezegd op gebied van verontwaardiging over verandering, maar we zijn er als samenleving nog lang niet. Verontwaardiging, daar is de mensheid goed in, verandering daarentegen kost minimaal een decennium. En beide kan blijkbaar niet zonder kleerscheuren.

Ik gebruik dit verder nietszeggende blog maar om met mijn nieuwe brushpens te kunnen spelen, ik waag me maar niet aan een piet en aangezien Krampus nog geen herintrede heeft gedaan, laat ik het maar aan Sinterklaas over om model te staan.

Ik wens iedereen vast een fijne Sinterklaastijd.