Inktober ®

Dit jaar doe ik voor het eerst mee met Inktober®*. Dat is best bijzonder en wel om twee redenen. De eerste: als iets massaal is of wordt, dan haak ik vaak af. De tweede reden: als iets in opdracht is, dan haak ik niet per se direct af, maar uiteindelijk (meestal) toch wel.

Massaal en in opdracht

Inktober® is beide. Massaal: want de halve artistieke, inkttekenende wereldbevolking doet eraan mee. En het is in feite in ‘opdracht’:  vooraf wordt bepaald wat je per dag tekent. Die dagthema’s vormen samen een bijzondere lijst die bij mijn weten is ontsproten aan het brein van de initiatiefnemer Jake Parker.

Een reden waarom ik het moeilijk vind mee te doen aan iets waaraan veel mensen deelnemen, is omdat ik niet zo van kuddedierenhysterie hou en omdat je originaliteit danig op de proef wordt gesteld als er massaal mensen in de tekenpen klimmen om zo ongeveer hetzelfde te gaan tekenen. Enige vorm van unieke scheppingskracht is wenselijk; het is wat eentonig als je de hele dag dezelfde tekeningen voorbij ziet komen, nietwaar?

En toen deed ik ineens mee

De innerlijke strijd laat ik even voor wat het is. Het gaat om de overwinning dat ik vorige maand besloot toch aan te sluiten bij inktoberend Instagram. Doorslaggevend was uiteindelijk het tweede obstakel. Juist omdat ik het lastig vind om te tekenen in opdracht, is dit een prima oefening.

Hoe het is om iedere dag een tekening te produceren weet ik wel uit de jaren dat ik een tekendagboek bijhield. Hoe dat is als het onderwerp door een ander is opgelegd, is wél relatief nieuw voor mij. Gelukkig kan ik nu niemand teleurstellen, behalve mezelf; een stuk eenvoudiger.

Niet per dag, maar per week

Het eerste punt van twijfel, het massale, heb ik opgevangen door er een eigen draai aan te geven: ik teken niet per dag een nieuwe tekening, maar per week, en ik verwerk ieder dagwoord in een weektekening. Best een uitdaging, maar wel een leuke.

Bij week 1 speelde de tijdsdruk parten, ik wilde teveel in te korte tijd (ik heb immers ook nog een gezin, huishouden en baan). Eén groot leermoment dat resulteerde in een tekening die compleet op tilt is geslagen als het gaat om verhoudingen en perspectief.

De hele tekening slaat technisch gezien in feite nergens op. Ledematen hebben anatomische tekortkomingen en het ‘paleis in aanbouw’ is al op voorhand onbewoonbaar verklaard, tenzij je een dwerg bent. Oftewel, over het eindproduct ben ik tamelijk ontevreden. (Nieuwsgierigen kunnen de tussentijdse ontwikkeling vinden op mijn Instagramaccount @yukiko_illustrations).

Losgelaten idealen en overwonnen obstakel

Week 2 daarentegen beschouw ik als redelijk geslaagd. Al moest ik wel wat idealen loslaten: eigenlijk is de tekening niet af, maar regels zijn regels: één onderwerp per dag. De uitkomst is een tekening die een heel eigen verhaal vertelt, wat als je de onderwerpen vooraf bekijkt, bijna onmogelijk lijkt.

Met nog tweeënhalve week en tal van onsamenhangende onderwerpen te gaan, ben ik voorlopig nog wel even zoet, maar mijn eigen oordeel tot dusver is mild: tekenen met pen heb ik altijd al graag gedaan, ik kan nog steeds dagelijks produceren (al heb ik een lichtelijk achterstand in mijn huishouden) en in ‘opdracht’ valt blijkbaar mee. Toch wil ik nog even benadrukken: ik ben nog niet zover dat ik daadwerkelijk dagelijks in opdracht ga tekenen, er is slechts een klein obstakel overwonnen.

*) Inktober® is een initiatief dat tien jaar geleden werd gestart door ene Jake Parker om zijn eigen inktvaardigheden te verbeteren en positieve tekengewoonten te ontwikkelen. Inmiddels is dit uitgegroeid tot een razend populair, wereldwijd streven waaraan duizenden (met name) inktartiesten en illustratoren die uitdaging aangaan en met elkaar delen op diverse sociale media.

Inmiddels zijn er meerdere initiatiefnemers opgedoken met ‘inktoberlijstjes’ in andere thema’s. Ook leuk voor de liefhebber, maar als ik dan toch meedoe, dan in ieder geval met de originele inktobervader.