Druppel of groot verschil?

Sinds ik nieuwsteksten en socialmediaberichten schrijf voor Samen Duurzaam Nieuwegein, ben ik steeds kritischer aan het nadenken over de manier waarop ik mijn huishouden run. Hoe duurzaam ben ik zelf eigenlijk? Ik was al jaren enigszins milieubewust bezig.

Ik eet al lange tijd minder vlees dan de dagelijks aanbevolen hoeveelheid. Wat we aan vlees eten is voor 70% biologisch en de rest indien mogelijk scharrel of in een uiterst geval het schamele één ster Beter Leven. Ook bij andere producten kies ik, zoveel als de supermarkt aanbiedt, voor biologisch of ecologisch. Het afval scheid ik netjes. De verwarming staat niet al te hoog. Ik pak liever een dekentje of trek een extra vest aan.

Het is niet genoeg

Dat is toch wel het minste wat ik kan doen, vind ik. Maar ik loop al tijden rond met het gevoel dat dat bij lange na niet genoeg is. Ik stoor me al zo lang aan die enorme bult plastic die wij week na week verwerken in ons huishouden. Overal zit plastic omheen.

Doordat ik nu beroepsmatig duurzame sociale-mediakanalen volg, leer ik steeds beter hoe het anders kan. Zo verpakken wij inmiddels onze lunches volledig wegwerpplastic- en aluminiumfolievrij. Ik gebruik geen make-updoekjes meer, maar uitwasbare miniwashandjes. Mijn shampoo en conditioner koop ik in vaste vorm, dat scheelt weer een beetje plastic.

Zoveel mogelijk verpakkingsvrij

Het kan nog beter: ik neem inmiddels mijn eigen katoenen broodzak mee naar de bakker. En bewaar het in een broodtrommel (milieubewust via Marktplaats aangeschaft), zodat het lekker vers blijft. Ook de groenten gaan in eigen zakken. Zo heb ik een aantal simpele trucjes in het huishouden die het gebruik van plastic en afval terugbrengt.

Met de tips uit het boek “Het zero waste project” van Jessie en Nicky Kroon, hoop ik uiteindelijk nagenoeg helemaal plasticvrij te worden. Ook help ik (onder de vlag van Samen Duurzaam Nieuwegein) Zero Waste Nederland met het verspreiden van raamstickers in onze eigen stad. Leuk en nuttig natuurlijk, maar het geeft weinig voldoening, want het voelt als een druppel op een gloeiende plaat.

Vlees, een vervuilende industrie

Hetzelfde heb ik met onze vleesconsumptie. Vlees is een vreselijk vervuilende industrie en dan hebben we het nog niet eens over het dierenleed dat er mee gepaard gaat. Ondanks die wetenschap ben ik geen vegetariër en dat ga ik waarschijnlijk ook niet worden. Ik zeg het maar eerlijk, wij houden van vlees. Mijn leven zou er nog prima uitzien zonder verse worst of hamburgers. Maar ik ben verzot  op Indonesische en Indiase vleesgerechten.

Omdat ik altijd wel heel hard roep echt niet zonder vlees te kunnen/willen, zonder dat het echt  ergens op is gebaseerd, doen we deze week wel mee met de Nationale Week Zonder Vlees. Gewoon om te kijken of ik het daadwerkelijk zo mis als ik denk. Maar als de slotsom is dat ik vlees niet heb gemist en besluit om flexitariër te worden, voelt ook dit als een druppel op een gloeiende plaat. Zeker als je bedenkt dat ik in vleesloze gerechten wel kaas gooi: net zo vervuilend als vlees.

Nog zoiets: zwerfafval

Vorige week gingen we met school zwerfafval ruimen. In een half uur tijd hadden we met vijf kinderen een loodzware vuilniszak vol bij elkaar gesprokkeld. Het was echt schokkend om te ontdekken dat we na een half uur één straat nog niet schoon hadden gekregen. En dan was het niet eens een drukke scholierenfietsroute, maar gewoon een doorsnee woonwijk.

Ik overweeg om zelf zo’n grijpstok te kopen en wekelijks met mijn zoontje onze eigen buurt schoon te maken van zwerfafval. En niet alleen op de Landelijke Opschoondag, 23 maart aanstaande (hoe goed dat initiatief ook is!). Maar wederom knaagt het gevoel: het is nutteloos, de befaamde druppel. Pas nog zag ik een ijverige vrijwillister in onze buurt vuil rapen. Een dag later lag het er weer.

Druppel of plens?

Het voelt machteloos en zinloos, om zo weinig te kunnen betekenen. Een deprimerende gedachte zelfs. Anderzijds hoop ik dat er heel misschien, als iedereen nou zo gaat denken en doen, toch écht iets gebeurt.

Ook al word je geen vegetariër, er zijn genoeg kleine aanpassingen om door te voeren. Niet meer achteloos een boterhamzakje pakken. Een paar keer per week geen vlees eten. De verwarming een graadje lager zetten. Je eigen koffiebeker meenemen. Als al die druppels bij elkaar een enorme plens gaan vormen, wie weet maken we samen wél het verschil.