De man die op een toiletblok zuigt

Lang, lang geleden, toen internet nog geen vanzelfsprekendheid was, had ik een account bij web-log.nl. Dat het platform zo heette, kwam mij goed uit, want zo had ik een legitieme reden om mijn schrijverij een weblog te noemen in plaats van blog. Dat woordje ‘blog’ vind ik overigens nog steeds niets, maar het is inmiddels zo ingeburgerd dat ik het ‘een soort van’ tolereer.

In die tijd (ik denk 2004 of 2005) was ik zeker niet de enige die zijn (haar) hersenspinsels het wereldwijde web opslingerde. En zoals wel vaker het geval is wanneer mensen een gemeenschappelijke deler hebben, ontstond er een groepje van mede-webloggers waarmee wat meer interactie was. Interactie die uitliep op vele uren samen barbecueën en rondvliegen op een bezem – al dan niet in groepsverband.

Een aantal van die vrienden zie ik nog steeds zo nu en dan, ook al is het platform web-log al geruime tijd overleden. En één daarvan profileert zich op internet als Mack Webber, inmiddels beter bekend als de Man Die Op een Toiletblok Zuigt en vandaag ook nog eens jarig is. Mack schrijft met volharding, vaderlandstrouw (ingewijden weten: als een commando) en bewonderenswaardige regelmaat een leuk stukje tekst. Niet dat ik ze nog lees, want zoals ik geen tijd meer heb (lees: vrijmaak) om met regelmaat te bloggen, heb ik nog minder tijd om bij anderen te lezen, maar dat is bijzaak.

Poep op de tandenborstel

Mack’s laatste stukje tekst gaat over het bezoek dat hij met zijn speelse vrouw en fantastische puppy (of andersom, dat kan ook) maakte aan onze nieuwe landingsplaats, waarvan hij terecht schrijft dat ik hier hoogstwaarschijnlijk voor lange tijd blijf wonen. Het gaat dan met name over bruine tanden, een vieze adem en zuigen op een toiletblok. Wat dit dan weer met mij te maken heeft, kan men beter zelf lezen.

Voor wie geen zin heeft om verder te klikken: het komt erop neer dat wij de ruime badkamer met toilet hebben laten ombouwen tot een ietwat krappe badkamer zonder toilet. De ruimte die daarbij is vrijgekomen, werd omgetoverd tot een eveneens ietwat krappe, doch van-tandenborstel-gescheiden, toilet. Dit is een stuk hygiënischer, want iedere keer als men doortrekt, kunnen urine- of poepdeeltjes op de tandenborstel landen, die men vervolgens nietsvermoedend in zijn/haar mond steekt.

Wat mij betreft dus een heerlijke (hygiënischere) luxe, die ik iedereen met badkamerverbouwingsplannen kan aanbevelen (en als je die plannen niet hebt, dan moet je gewoon je klep dichthouden). De werkelijke reden was overigens dat ik een hekel heb aan de geur van (ochtend)urine of erger tijdens mijn dagelijkse was- en poetsroutines. Dat het de kans op rondvliegende poepbacteriën en parasitaire micro-organismen op de tandenborstel sterk terugbrengt, is gewoon een mooie bijkomstigheid. Want ik heb niet de illusie dat ik dankzij deze actie gevrijwaard blijf van dergelijke ziekmakers, wel van stank tijdens het poetsen of douchen. En we leefden nog lang en gelukkig.