De Amsterdamse Waterleidingduinen

Omdat ik graag dieren fotografeer, maar niet zo van dierentuinen hou, wilde ik een keer naar de Amsterdamse Waterleidingduinen. Als ik de vele Instagramfoto’s van anderen zie, struikel je daar zo’n beetje over vrij loslopende vossen en damherten. Hoewel me dat ook wel een beetje onprettig en tegennatuurlijk overkomt, was mijn nieuwsgierigheid vooralsnog groter dan de lichte weerstand die ik voelde.

Amsterdamse waterwattes?

Toen ik voor het eerst die naam Amsterdamse Waterleidingduinen hoorde, dacht ik aan een groot waterzuiveringsbedrijf of waterwingebied en niet aan een mooi natuurgebied. Dat blijkt ook te kloppen. Het is inderdaad al vele decennia lang een waterwingebied. Maar de geschiedenis gaat veel verder terug.

Uit archeologische vondsten is gebleken dat er zo’n 3000 jaar geleden al mensen in de duinwallen woonden. In de vroege Middeleeuwen lagen hier uitgestrekte bossen waar zelfs bruine beren in voorkwamen. In die tijd leefden er vooral boeren in de duinen. De grond was er toen nog erg vruchtbaar. In de 18^e eeuw kwamen de duinen in handen van een aantal rijke families, waaronder de familie van Lennep.

De oprichting van de Amsterdamse Duinwater-Maatschappij

Jacob van Lennep heeft een heel belangrijke rol gespeeld in de oprichting van de Amsterdamse Duinwater-Maatschappij. In samenwerking met de ingenieur Christiaan Vaillant ontstond het idee om het zuivere duinwater als drinkwater te verkopen aan Amsterdam. Deze stad kampte immers al sinds de Middeleeuwen met een groot, bijna onoplosbaar drinkwaterprobleem.

Het lukte Van Lennep om met Engelse geldschieters de Amsterdamse Duinwater Maatschappij op te richten. Op 11 november 1951 steekt kroonprins Willem bij de Oranjekom plechtig de eerste spade in de grond. Ruim 2 jaar later wordt bij de Haarlemmerpoort het eerste duinwater verkocht voor maar liefst 1 cent per emmer. Tot op de dag van vandaag wordt hier drinkwater gewonnen. Waternet zuivert hier jaarlijks maar liefst 70 miljoen m³ water.

Ons bezoek aan de Amsterdamse Waterleidingduinen

Hoewel mijn vermoeden klopte, is het weldegelijk een echt natuurgebied. Mooier dan verwacht zelfs. Zo hier en daar zie je wel sporen van de waterwinning en verraden stukken beton de aanwezigheid van bunkers uit de Tweede Wereldoorlog.

Op sommige plekken tref je zelfs brokstukken van oude gebouwen.  Tenminste, als je zoals wij kiest voor een GPS-wandeling over de wildpaden, in plaats van de gewone wandelpaden. Struikelen over damherten valt best mee en we hebben geen vos gespot. Toch voelt het nog steeds als een tegennatuurlijk geheel.

Dat blijkt ook wel, want de populatie wordt zonder de bruine beer of andere natuurlijke vijanden, vanzelf groter en groter, met natuurschade tot gevolg. Zodoende wordt er sinds maart 2016 een paar dagen per week gecontroleerd wild geschoten.

Schattige hertjes die je een paar kilometer verderop in Amsterdamse restaurants kunt oppeuzelen in de vorm van een geurige hertenstoof of delicieuze hertenbiefstuk. Bambi op je bord.

Een idee dat me toch best een onprettig en beklemmend gevoel geeft. Al weet ik dat het nergens op slaat; ik ben niet eens fulltime vegetariër en heb heus wel eens hertenvlees gegeten.

Het is best wel mooi daar

Het lukt evengoed wel om dat unheimische gevoel af te schudden, eenmaal daar. Het is er prachtig. We hadden het weer wel mee, dat scheelt sowieso. Hoewel er in februari weinig afwisseling is (duinen, duinen, kale bomen, duinen, kale struiken, duinen en zo nu en dan een damhertje), verveelt het niet.

Wel zeiden we tegen elkaar dat we hier in de zomer absoluut nog een keer willen gaan wandelen om te kijken hoe de natuur dan is. Of in oktober, als de duindoornbes vruchten draagt, want die zijn lekker en supergezond.

Geen vosjes, wel fotogenieke damherten

Het was jammer dat we geen vosjes hebben gezien. Waarschijnlijk zijn deze een stuk schuwer dan de herten en zie je ze pas rond zonsondergang. Desondanks is het wel een bijzonder fijne plek om te fotograferen.

Met niet al te veel moeite kun je zelfs zonder geavanceerd objectief mooie plaatjes schieten. Je hebt niet eens een statief nodig, aangezien de damherten redelijk goed poseren voor je. Al met al dus best een aanrader voor wandelaars en (hobby-)fotografen.