Een vooruitblik op 2024

Deze week bestaat yukiko.nl drie jaar en het is de hoogste tijd voor het uitvoeren van nieuwe plannen. Het waren drie geweldig leuke jaren, waarin ik honderden stenen heb beschilderd, die ik niet eens allemaal online heb gedeeld. Het zijn er zoveel geweest dat ik soms, nu ik oude exemplaren terugzie, alweer vergeten ben dat ik die óók heb gemaakt. Ik zie duidelijke groei in kwaliteit en afname in kwantiteit. Waar er eerst ongeveer twee uur werk in een steen zat, zitten er tegenwoordig soms wel twee dagen in een exemplaar.

Naast beschilderde stenen maakte ik de afgelopen drie jaar ook diverse pastelportretten, pentekeningen en schilderijen in opdracht. Erg leuk voor de afwisseling, maar uiteindelijk merk ik dat mijn hart niet sneller gaat kloppen van artistiek bezig zijn naar de exacte wensen van anderen. Het is best hard werken. En dat voor een inkomen dat, na aftrek van materiaalkosten, lager is dan het minimumloon. Ook zonder die aftrek trouwens. Op zich is dat nog bijzaak, verdiensten zijn niet alleen uit te drukken in euro’s. Voldoening en plezier in het werk hebben, is voor mij minstens zo belangrijk. Maar zoals bij iedereen: rekeningen moeten ook betaald worden.

Nieuwe plannen voor 2024

De opdrachten die ik krijg, zijn echt leuk, maar tegelijkertijd kan ik er in de meeste weinig van mezelf kwijt. Ik grap wel eens dat ik een tekenslaafje ben. Dat ervaar ik uiteraard niet echt zo, maar er is wel een beetje sprake van “your wish is my command”. Daarbij levert het simpelweg niet genoeg op, ondanks de vele bestellingen en opdrachten. Afgelopen drie jaar ging mijn werkweek van 24 naar 30 uur, naar bijna fulltime en de inkomsten werden er niet hoger op.

Die modus werkt dus niet en daar wil ik langzaam toch wat afstand van gaan doen. Dat klinkt misschien onlogisch, aangezien ik het me eigenlijk niet kan permitteren om opdrachten af te slaan. Toch is dat wel de kant die ik opga. Ik moet ruimte en tijd gaan creëren voor nieuwe plannen.

Leerzame tijd

Afgelopen drie jaren waren erg nuttig om te leren werken als ZZP-er in de kunstsector, om bepaalde teken- en schildertechnieken te verfijnen, nieuwe materialen te verkennen en vooral om te ontdekken wat ik wel en niet wil. Ik heb veel leuke en interessante mensen leren kennen en heel veel inspiratie opgedaan. Ook heb ik ontdekt dat ik “mensen blij maken” het allerleukste aspect vind van mijn werk.

De vraag rees dan ook voortdurend: hoe kan ik mensen blij maken en tegelijk ook een andere weg inslaan die me meer inkomsten opleveren en mij nog meer voldoening geven?

Eigen werkplek biedt mogelijkheden

Het jaar 2023 was, naast een roerig jaar, ook het jaar waarin ik mijn eigen werkplek aan huis kreeg. Ik noem het graag mijn atelier, omdat het zo leuk klinkt. Maar in feite is het daar veel te netjes en multifunctioneel voor. Geen verfspatten tot aan het plafond, (meestal) geen rondslingerende kwasten of stapels schetsen – al dan niet met tape aan de muren geplakt. Ik kan heel chaotisch zijn, maar ik hou van geordende chaos. Het is bovendien naast werkplek ook logeerkamer, hobbykamer en het wordt in de toekomst de “praktijkruimte” waarin ik nieuwe plannen wil gaan verwezenlijken.

Die plannen staan op dit moment nog niet eens in de startblokken, maar zijn wel zo serieus dat het mijn streven is om deze zomer daadwerkelijk van start te gaan. Het zal een uitdaging worden om de tijd goed te verdelen, want in 2024 wil ik sowieso:

• stenen blijven beschilderen;
• op iets kleinere schaal opdrachten aannemen;
• tijd vrijmaken voor eigen werk (waar ik meer van mezelf en artistieke vrijheid in kwijt kan) voor de verkoop;
• de bestaande plannen ten uitvoer brengen.

Wat voor een plannen zijn dat dan?

Dankzij slimme algoritmes in mijn social media krijg ik steeds advertenties van diverse opleidingsinstituten. Deze bieden onder andere een opleiding voor het kunnen worden van een gecertificeerd Kunstzinnige Therapie Practitioner. Na een paar weken hardnekkig dezelfde reclames in mijn tijdlijn – de aanhouder wint, geldt ook hier – ging ik me er toch eens in verdiepen.

Ik kon me bijna niet voorstellen dat je de duur van een vierjarige HBO-opleiding tot kunstzinnig therapeut in een opleiding van een jaar (of sneller als je veel tijd hebt) kan proppen. Dat bleek een juiste aanname. Een kunstzinnig therapeut is dan ook wat anders dan een kunstzinnig therapie practitioner*. Dat komt goed uit, want ik heb geen enkele behoefte om mezelf om te scholen tot therapeut of coach.

Toch begon hierdoor zich langzaam een idee te ontwikkelen waar ik al heel lang mee rondloop. Tekenen heeft mij zelf door een lastige periode heen geholpen. Het hebben van een artistieke uitlaatklep helpt mij nog steeds om mijn ADD-brein te ordenen, het schept rust en ontspanning. Juist in een tijd waarin velen te weinig tijd voor zichzelf nemen, gun ik dat anderen ook. Veel mensen denken echter dat ze niet kunnen tekenen, of hebben geen idee waar ze moeten beginnen. Ik ben al vaak benaderd met de vraag of ik tekenles geef en hoewel ik dat balletje steeds heb afgehouden, begint er nu langzaam wat te rollen in de richting van het geven van gerichte, ontspannende tekenlessen, daarover later meer.

Start van de opleiding

Deze opleiding tot Kunstzinnige Therapie Practitioner is eigenlijk precies wat ik zocht. Het artistieke deel beheers ik misschien al enigszins, de theoretische kant aangaande de genezende werking van kunst maken niet. Ik ging meer lezen over de inhoud van de cursus en dan met name over de betrouwbaarheid en het wetenschappelijke deel met de psychologische en neurologische theorie. Diverse positieve reviews kwamen voorbij, waaronder van therapeuten en artsen die deze opleiding als aanvulling voor hun eigen praktijk hebben gedaan en ik las hun enthousiaste reacties.

Ik besloot me aan te melden. Na de verhuizing afgelopen zomer, ben ik daadwerkelijk gestart. In het begin had ik niet het gevoel iets nieuws te leren, maar na een paar modules werd het interessanter en pittiger. Inmiddels ben ik halverwege en nog steeds enthousiast.

De plannen krijgen steeds meer vorm

Voor wat ik wil gaan doen is helemaal geen opleiding of cursus nodig. In feite kan ik morgen beginnen, het is een vrije sector. Toch vind ik het nuttig deze cursus eerst af te ronden en niet alleen om de wetenschappelijke kant. De opleiding laat zien dat het maken van kunst bewezen positieve resultaten geeft bij mensen met mentale en/of fysieke problemen. Hierbij worden zowel de “lichte gevallen” als mensen met echt serieuze beperkingen besproken. Ik leer waarom mensen geen enkele vorm van tekentalent nodig hebben om zich kunstzinnig te kunnen uiten. Diverse technieken komen aan bod en hun werking op specifieke delen in het brein.

Bovenal heel nuttig: met het vorderen van de opleiding krijgen mijn plannen steeds meer vorm en ik leer waar ik wel wat mee wil en waarmee niet.

Wat ik wel wil:

• een moment van gezellige, creatieve en therapeutische vorm van ontspanning geven aan mensen die het mentaal moeilijk hebben
• een losse workshop of compleet lespakket bieden waar men na afloop thuis ook echt iets mee kan
• inzicht geven in het belang van een artistieke uitlaatklep: de therapeutische werking van kunst
• laagdrempeligheid
• een-op-eencontact, een veilige uitlaatklep bieden in een prettige omgeving

Wat ik (vooralsnog?) niet wil:

• cliënten met ernstige psychische problemen, daarvoor heb ik een ander soort opleiding nodig
• workshops geven in groepsverband
• online lessen geven

Doelgroep

Zoals ik het nu voor mij zie, bestaat de beoogde doelgroep uit mensen die voor een bepaalde periode in hun leven niet lekker in hun vel zitten en niet weten wat ze daarmee willen of moeten. Misschien omdat het geen praters zijn, of omdat ze een therapeut of coach niet nodig vinden. Of omdat ze het lastig vinden om te erkennen dat het niet lekker gaat. De oorzaken kunnen heel divers zijn: gedoe op werk of in privéleven, angsten, onverwerkt verlies.

Een paar zaken heb ik wel vaststaan voor mezelf. Ik wil deze doelgroep helpen in de vorm van teken-/schilderlessen met een therapeutisch randje. Zo’n les is niet alleen een moment om creatieve vaardigheden op te doen, maar ook bedoeld om indien gewenst een uitlaatklep te hebben, verbaal of non-verbaal.

Men hoeft geen aanleg te hebben om zichzelf creatief te uiten. Toch zal ik de sessies aanpassen aan het niveau en de beoogde doelen van de deelnemer. Daarbij speelt de aard van eventuele persoonlijke problemen uiteraard een rol. Daarom zal niet één workshop of lespakket hetzelfde zijn, deze worden afgestemd op persoonlijke behoeften. Daarvoor zal ik gebruik maken van een intakegesprek, al dan niet met een vragenlijst vooraf.

Tips en suggesties zijn (meer dan) welkom

Zoals ik al schreef, staan bovenstaande plannen nog lang niet startklaar. Aanvullende tips en goede ideeën zijn heel erg welkom. Voor wie zichzelf als mogelijke geïnteresseerde ziet, of gewoon goede inbreng heeft, laat mij vooral en uiteraard vrijblijvend je suggesties weten of geef antwoord op de volgende vragen:

• Waar zou jij behoefte aan hebben?
• Wat zou je van mij verwachten?
• Wat zou je van een sessie verwachten?
• Wat vind je een redelijk tarief?

Reageren mag hieronder, op Facebook of mail mij op info@yukiko.nl. Alvast bedankt!

*het verschil tussen therapeut en therapie practitioner is dat je als practitioner alleen een vorm van therapeutisch werk aanbiedt. Je stelt geen diagnoses, noch bied je een kant-en-klare oplossingen voor een probleem. Dat wat je als practitioner onderneemt met een cliënt kan echter weldegelijk een therapeutische uitwerking hebben. Als practitioner kun je – indien nodig en met toestemming van de cliënt – samenwerken of overleggen met een therapeut. Een therapeut kan een cliënt ook doorverwijzen naar een practitioner.