Een nieuwe blogreeks en meer

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: er komt een nieuwe blogreeks, ik ben écht uitgekletst over mijn haren. Maar voor ik daar meer over vertel, eerst een update. Wanneer klanten mij een opdracht sturen, begint de mail dikwijls met: ‘Ik weet niet of je nog schildert?’. Begrijpelijk, want sinds maart (2024) heb ik geen happystones meer laten zwerven. Ook heb ik amper nog creaties gedeeld op mijn sociale-media-kanalen. Dat wekt de suggestie dat ik ben gestopt. Die pauze was niet zo gepland en er is ook niks aan de hand, behalve het gewone leven.

Het meest spannende is dat we dit jaar een volledig nieuwe tuin hebben aangelegd. Van een grasveld met boomgaard hebben we een fijne wandeltuin gemaakt. Deze omvat relatief gezien best wel wat vierkante meters, waar ongemerkt veel tijd in gaat zitten. Nu de tuin een rustiger seizoen ingaat, komt er vanzelf weer gelegenheid voor andere dingen.

Einde van het stenen tijdperk?

Met andere dingen doel ik op het beschilderen van stenen. Al heb ik geen idee hoeveel ik er nog ga maken, misschien nog vele, misschien nog twee. Mogelijk dat voor mij het ‘stenen tijdperk’ zijn einde nadert. Ik moet eerlijk toegeven dat mijn enthousiasme, sinds ik naar Houten ben verhuisd, wat is getemperd. De lokale steenvinders (op een enkele uitzondering na) voelen blijkbaar weinig behoefte om iets over hun vondst te delen.

Dat is best opvallend. In de hoogtijdagen van de happystones (2021/2022) woonde ik in Nieuwegein en liet ik ook af en toe stenen in Houten achter. De Houtense vinders lieten toen eveneens niets van zich horen. Zelfs niet over een heel groot exemplaar waar veel tijd in heeft gezeten. Blijkbaar leefde/leeft het hier niet zo.

Het is heel dubbel: er niets over terug horen, kwetst me niet. Ik maak geen happystones met de intentie bedankt of geprezen te worden. Ik weet bijna zeker dat mensen die ze vinden er blij mee zijn. En tegelijkertijd: over 90% van de stenen helemaal niets meer vernemen, werkt uiteindelijk toch niet motiverend. Het is confronterend om dit bij mezelf te ontdekken. Blijkbaar werkt feedback wel als een smeermiddel om de motor draaiende te houden.

Ik zie wel

Gelukkig beleef ik nog steeds veel plezier aan het schilderen zelf, dus opdrachten neem ik sowieso aan. En voor wat betreft de zwervende stenen: ik zie wel. Deze laatste drie woorden brengen me op het volgende onderwerp. Tijdens het vele tuinieren had ik met enige regelmaat een koptelefoon op mijn hoofd. Niet met muziek, maar met luisterboeken, podcasts en interviews die één ding gemeen hebben: ze gaan over non-dualiteit. Heel boeiend en vaak ook vermakelijk luistervoer.

Dit is niet iets waar ik recentelijk in geïnteresseerd ben geraakt. Ik kwam er een jaar of tien geleden voor het eerst mee in aanraking. Het is sindsdien als onderwerp van fluctuerende aandacht aanwezig geweest. Ik was destijds al wel bekend met termen als zen en mindfulness, al noemde ik het liever iets in de trant van ‘bewust leven’. Maar wat ik toen als ‘bewust’ ervoer was vluchtig: korte momenten van rust, die vrijwel direct weer werden opgevolgd door onrust.

Ik las in die tijd Eckhart Tolle, integreerde the Work van Byron Katie in mijn leven en luisterde een korte periode naar de rustgevende stem van Mooji. Ook keek ik de toen nog vrij recente film “Alles over Niets”. Een film over non-dualiteit in het dagelijkse leven, waar ik op dat moment overigens niet alles, maar zeker niet niets van begreep. Kortom: bij tijd en wijle verdiepte ik me in non-dualiteit, om altijd weer met heel veel vragen te blijven zitten. Toch merkte ik, naarmate ik meer van hetzelfde in steeds weer andere bewoording las, dat mijn hoofd steeds rustiger werd. Minder piekergedachten. Minder voortijdige conclusies en aannames. Minder (voor-)oordelen. Meer berusting. Meer tevredenheid. Meer ‘ik zie wel’. Wat een rust.

Alles over iets

Recentelijk heb ik besloten er ‘iets’ meer mee te gaan doen. Dat ‘iets’ bestaat vooral uit non-dualiteit integreren in mijn toekomstige therapeutische tekenworkshops. Dit als gevolg van bepaalde aspecten in de opleiding (voor het geven van lessen therapeutisch tekenen) die ik doe, waarvan ik direct al wist dat ik dit niet in de tekentherapie wilde toepassen.

De opleiding heeft als uitgangspunt dat je eigen gedachten van grote waarde zijn. Je wordt als kunstzinnig therapie practitioner gestimuleerd gedachten te analyseren. Terwijl de non-duale zienswijze nou juist laat zien dat je niet je gedachten bent: gedachten kunnen een indicatie zijn van je gemoedstoestand, maar inhoudelijk hoef je ze niet voor waar aan te nemen.

Een ander onderdeel van het ‘iets’ is dat ik meer over non-dualiteit ga schrijven, voorlopig alleen in blog-vorm. De nieuwe blogreeks gaat dus volledig over non-dualiteit. Het is niet alleen een erg leuk en prikkelend onderwerp, er is gewoon weinig écht goed te begrijpen informatie over te vinden. Zeker niet als je dieper in de materie duikt. Zelfs het meest toegankelijke boekje “Verlichting voor luie mensen” van Paul Smit (tevens het brein achter de film ‘Alles over Niets’) bevat nog vaagheden, waarna je toch met vragen blijft zitten.

Het is wat het is

Paul Smit heeft in de – overigens vaak hilarische – podcasts met Patrick Kicken* ook nog wel eens de neiging om op luisteraarsvragen waarop hij geen antwoord weet, te antwoorden: “Het is wat het is” of nog vager: “er is geen jij die iets kan besluiten”(ik ben op moment van schrijven nog niet eens op de helft van het volledige aantal podcasts en interviews die ze hebben opgenomen, dus wellicht zegt hij dit tegenwoordig niet meer). Hoewel Paul in wezen gelijk heeft, kun je in de praktijk niet altijd iets met zulke antwoorden. Zeker niet als je recentelijk voor het eerst met non-dualiteit in aanraking bent gekomen.

Het voornemen is om de komende tijd al schrijvende een toelichting of antwoord te geven op de vragen waar ik eerder mee zat of soms nog zit, zonder te vervallen in dergelijke dooddoeners als: ‘het is wat het is’.

*Ik zou de podcasts overigens alleen aanbevelen als je niet al te serieus bent ingesteld en tegen geluiden als chips-eten, ijsjes-slobberen, boeren en keiharde scheten kunt. Maar ze doen het inmiddels al 15 jaar en zijn daarmee de langstlopende podcast in Nederland, dus ze zullen echt wel iets ‘goed’ doen. De meer serieuze podcasttips volgen later.

De nieuwe blogreeks start zeer binnenkort

Er volgt zeer binnenkort meer uitleg en toelichting. Wat non-dualiteit is (en het valt nog niet mee om dit goed samen te vatten in woorden), wat me erin aantrekt, wat de valkuilen zijn, wat de raakvlakken met de wetenschap zijn en meer. Daarbij heb ik ook nog wat ideeën om uit te werken en vraagstukken om zelf al schrijvende uit te zoeken.

Deze ideeën ben ik vermoedelijk alweer vergeten tegen de tijd dat ik daar aan toe kom, of ik begrijp mijn eigen aantekeningen niet meer, dus pin me er niet op vast (als je komende blogs blijft volgen, lees je ook waarom gemaakte plannen niet meer dan onbetrouwbare richtingaanwijzers zijn). Dus: wordt vervolgd.