Operatie Triggerfinger

Mijn persoonlijke ervaringen

Het klinkt heel spannend. Operatie Triggerfinger. Het heeft echter niks met mijn marine-verleden te maken en alles met een operatieve ingreep aan een haperende vinger. Voor wie op zoek is naar persoonlijke ervaringen zal ik dit logboek de komende tijd bijhouden. De rest van het triggerfinger-verhaal is in dit blog te lezen.

Van dag tot dag

21 juli 2022 Bezoek handchirurg. Hij stelt vast dat ik een triggerfinger in gevorderd stadium heb en is het eens met mijn keuze om dit operatief te verhelpen. Ik word ergens tussendoor gepropt en kan meteen die maandag terecht.

25 juli 2022 Operatie vindt direct vroeg in de ochtend plaats. Fijn, want het wordt warm vandaag en mijn ervaringen met lokale verdoving en warm weer zijn niet denderend. Dan heb ik het maar gehad voordat de temperaturen stijgen. De operatie valt mee. Chop chop (laatste paar incisies voelde ik wel, dat schijnt normaal te zijn en bewaarde hij dus ook voor het laatst vertelde de dokter achteraf) en ik sta twintig minuten later weer buiten. De verdoving zou na een uur uitwerken. Maak er daar maar veertien van.

De pijn is in rust een vijf op schaal van tien, bij herhaalde mislukte pogingen tot bewegen schiet dat door naar standje negen. Heel licht verhoging en erg moe.

26 juli 2022 Verrassend goed geslapen met een hand op een kussen. Ik word wakker zonder pijn en normale lichaamstemperatuur. Bewegen doet wel echt flink zeer en ik haal de vijf keer tien buig-strekoefeningen maar met moeite; vingers (en dan met name de gepijnigde voormalig triggerfinger) zijn stram. Eind van de dag toch teveel gedaan; de hand bonkt.

27 juli 2022 Wederom een goede nachtrust. Het is de derde dag en het verband mag er af. De wond ziet er rustig uit. Buigen en strekken doet al aanzienlijk minder pijn, al krijg ik de ringvinger niet helemaal recht. Dat komt vast wel weer. Ik moet de hand nog wel hoog houden, anders gaat het bonken.

29 juli 2022 Afgelopen dagen steeds iets meer verbetering. Bewegen gaat stram en trekt aan de wond, maar ik doe trouw wat de arts en verpleegkundige me hebben opgedragen: een paar keer per dag de vingers buigen en strekken. Strekken lukt nog niet helemaal, maar steeds een beetje meer.

Op internet las ik ook de oefening met alle vingertoppen de duim beurtelings aanraken. Ook dat gaat me prima af. Niet pijnloos, maar goed te doen. Af en toe steekt de wond, maar verder ben ik in rust pijnvrij. Al met al, nu ik er op terugkijk, is de ingreep met nasleep me tot nu toe reuze meegevallen. Ik ben ook blij met de arts, ik heb voorbeelden van littekens/incisies gezien die er veel minder netjes uitzagen.

31 juli 2022 Ik kwam gisteren tot de ontdekking dat nu de middelvinger de eerste symptomen van een triggerfinger ontwikkelt. Dat was voor de operatie nog niet, dus of dit is een bizar toeval, of het komt door de operatie, of het viel me niet op omdat de ringvinger zo’n pijn deed. Genezing verloopt goed en sneller dan verwacht. Buigen en strekken blijft wel lastig.

2 augustus 2022 Geen verbetering of verslechtering. De wond ziet er goed uit, ik draag de laatste dagen geen verband of pleister meer. Pleisters laten na 10 minuten al los, dus vrij kansloos. Gebied rondom de wond is wel erg droog, maar beetje smeren doet wonderen.

4 augustus 2022 Een bezoek aan de handchirurg-poli om de hechtingen te laten verwijderen. De wond ziet er aanvankelijk goed uit, maar de beweeglijkheid is niet wat het had moeten zijn. Dat had veel soepeler moeten gaan. Eigenlijk wat ik zelf ook al concludeerde. Als er over een week nog niks is verbeterd, dan moet ik direct fysiotherapie starten. Twee of drie behandelingen is dan meestal al een hele verbetering. Ook moet ik bij wandelingen toch nog de mitella dragen (dat broeinest had ik eigenlijk twee dagen na de operatie al afgedaan). Met het warme weer ontstaat er teveel vochtophoping, wat ook herstel en beweeglijkheid bemoeilijkt.

Normaal is nacontrole na het verwijderen van de hechtingen niet meer nodig, maar omdat het niet goed genoeg gaat, krijg ik over 4 weken een belafspraak. Die moet ik omzetten naar een poli-afspraak als ook fysiotherapie niet helpt.

En toen oeps… Ik ben bijna door de hoofdingang van het ziekenhuis op weg naar huis, als de wond over de hele lengte openspringt. Niet heel diep gelukkig, maar ga toch maar even terug, aangezien ik wondvocht zie. Met een mooie pleister erover mag ik even later alsnog naar huis vertrekken.

Update 16 uur: ik heb toch even telefonisch contact met de poli-afdeling. Bij het afdoen van de pleister zie ik dat de wond wel erg ver open staat. Het voelt ook branderig. Op hun verzoek mail ik een foto, maar het blijkt echt geen kwaad te kunnen; pleistertje plakken en geen druk uitoefenen is het devies. Nu maar hopen dat het wel mooi geneest.

6 augustus 2022 De wond begon vanochtend ineens te bloeden. Genezing laat nog even op zich wachten dus. Het goede nieuws: buigen en strekken lijkt een klein beetje beter te gaan. Als dit doorzet dan is fysiotherapie misschien niet nodig.

8 augustus 2022 Omdat de wond open blijft gaan, doe ik sinds gisterenavond 2x daags een half uur een kompres van gekookt smeerwortelblad. Zowaar, de wond trekt mooi dicht en voelt ook een stuk minder beurs.

16 augustus 2022 Bijna twee weken verder en twee maal fysiotherapie gehad, omdat de vinger maar stram blijft. De fysiotherapie helpt enorm goed. Hoewel de behandeling enigszins onprettig is, kan ik mijn vinger inmiddels weer een stuk beter bewegen. Ik ben er nog niet, maar iedere verbetering is vooruitgang. Ook de wond heelt. Het is al een tijd dicht, maar de opperhuid is nog beschadigd. Ook dat trekt nu langzaam bij.

26 augustus 2022 Eindelijk is de zomerhitte op haar retour. Dat is direct te merken. Hoewel er nog stijfheid is ten opzichte van de andere vingers en ik bijvoorbeeld nog niet zonder pijn kan schoonmaken, tekenen of een appel schillen, is de beweeglijkheid voor 70% als vanouds. De huid is ook helemaal geheeld. Het litteken voelt strak, maar ziet er mooier uit dan verwacht.

Update na anderhalf jaar…
23 januari 2024 Het was de intentie om dit verslag bij te houden. Dat is er nogal bij ingeschoten. Maar geen nieuws is meestal goed nieuws, zo blijkt ook in dit geval. Ik heb nog een aantal fysiobehandelingen gehad in september en daarna moest ik het met oefeningen thuis verder op weg helpen. Daar werd ik soms wel moedeloos van, want het leek niet te helpen. Toch functioneerde mijn hand op zich wel weer goed, zonder pijn, tenzij ik helemaal probeerde te strekken.

Het heeft zeker een jaar geduurd voordat de beweeglijkheid volledig terug was, maar het was het allemaal wel waard. Ik kan mijn vinger weer voor 97% strekken en heb er totaal geen last meer van. Het litteken is licht verhard, maar ook daar heb ik geen hinder van. Kortom: eind goed, al goed.